ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: "ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ!!!!"

Σκεφτείτε λίγο σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε...

Σκεφτείτε, σήμερα που γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου του 1821…
Σκεφτείτε  τον μέγιστο ΗΡΩΑ της Επανάστασης.
Τον  Θόδωρο Κολοκοτρώνη.
Που έχει τον αιώνιο θαυμασμό και την απέραντη ευγνωμοσύνη του Ελληνικού Έθνους.

Σκεφτείτε και θυμηθείτε...

Θυμηθείτε πως αυτός ο Στρατηλάτης, ο Απελευθερωτής του Έθνους ρίχτηκε στα ανήλιαγα υπόγεια της φυλακής από άθλιους "Έλληνες" και πανάθλιους ξένους "σωτήρες" μας.

Μια ελεεινή πράξη ελεεινών ανθρώπων που φέρνει θυμό, οργή αλλά και καυτά δάκρυα στις ψυχές των Ελλήνων.

Ο Γέρος του Μοριά, ο θρυλικός, ο μέγιστος Ήρωας Θόδωρος Κολοκοτρώνης δυο φορές φυλακισμένος...δυο φορές καταδικασμένος...

Η αιώνια, η ανεξίτηλη ντροπή του Έθνους μας και της φυλής μας...

ΧΡ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΟΜΙΛΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ

ΟΙ ΓΟΛΓΟΘΑΔΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Μην ψάξετε να βρείτε σταυρό στον Γολγοθά.

Στον Γολγοθά δεν υπάρχουν πια σταυροί…

Αν θέλετε να προσκυνήσετε,

Αν θέλετε να υποκλιθείτε,

Αν θέλετε να καταθέσετε

τα δάκρια της ψυχής σας

στον Εσταυρωμένο Χριστό,

ψάξτε αλλού.

Η γη είναι γεμάτη Σταυρούς

Κι επάνω τους είναι καρφωμένοι

οι «μικροί Χριστοί».

Πεινασμένα, κατατρεγμένα, απελπισμένα,

ορφανά, πεντάρφανα παιδιά των πολέμων,

της φρικαλέας τυφλής βίας.

Μικροί, σύγχρονοι «Χριστοί»

σταυρωμένοι από σύγχρονους «ανθρώπους».

Αυτούς μπορείτε να προσκυνήσετε.

Σε αυτούς μπορείτε να υποκλιθείτε.

Σε αυτούς μπορείτε να καταθέσετε

τα δάκρια της ψυχής σας.

Και τότε, να είστε βέβαιοι,

πως ο Μεγάλος Εσταυρωμένος,

θα νοιώσει καλύτερα πάνω στον Σταυρό του.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

10-4-2015 Μεγάλη Παρασκευή.

ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

Τους νόμους τους επικαλούνται οι αδύνατοι.Οι ισχυροί απλά τους θεσπίζουν. Και φυσικά τους παραβιάζουν.

Χρήστος Αντωνόπουλος

ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ

Τα πιο επικίνδυνα όπλα είναι τα ψέματα των πολιτικών. Σε σκοτώνουν αργά-αργά, γλυκά  και μεθοδικά. Όταν το καταλάβεις, είσαι πια νεκρός.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας "παλιός", ας πούμε, του Ραδιοφώνου

omilosmnimis.blogspot.com

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

.

Σήμαναν οι καμπάνες Χριστούγεννα.
Τυλίχτηκε στο ζεστό παλτό του,

πήρε το φανάρι του

και βγήκε βιαστικός έξω,

στον χιονισμένο δρόμο.

Ήθελε να προλάβει

τον ερχομό του μικρού Χριστού.

Στην πρώτη στροφή,

το φως του έπεσε πάνω

σε μια νεαρή μάνα

που τουρτούριζε στην άκρη του δρόμου

προσπαθώντας να ζεστάνει το μωρό της.

«Κύριε χρόνια πολλά» του είπε

και έτεινε το λιγνό της χέρι

για να ζητήσει μια βοήθεια.

Κοντοστάθηκε για μια στιγμή,

της έριξε μια ματιά,

και μετά το βλέμμα του στράφηκε

στο βάθος του δρόμου

στην πάμφωτη εκκλησία,

που τον περίμενε

με τους ύμνους και την θαλπωρή της.

«Κύριε…» Ψέλλισε δειλά.

«Κύριε…αν μπορείτε….»

Η απάντησή του ήρθε κοφτή.

«Όχι κυρά μου δεν μπορώ.

Πάω να προλάβω την γέννηση του Χριστού.»

Κι απομακρύνθηκε με γρήγορα βήματα.

Εκείνη την χρονιά, ο μικρός Χριστός

δεν γεννήθηκε στην εκκλησία.

Γεννήθηκε κι έμεινε εκεί,

στην άκρη του χιονισμένου δρόμου.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας παλιός, ας πούμε, του ραδιοφώνου

Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ

Δεκαετίες τώρα μας έταζαν μεταξωτές κορδέλες και μας τάιζαν με δανεικά. Κι εμείς, απερίσκεπτοι, άβουλοι και τελικά, μοιραίοι, τους ψηφίζαμε ζητωκραυγάζοντας. Έτσι φέραμε την ανθρωποκτόνο κρίση  στην ζωή μας. Τώρα μας τάζουν πάλι μεταξωτά φύκια-ούτε καν κορδέλες-κι εμείς πάλι τσιμπάμε…Κρίμα… Και να σκεφτεί κανείς πως περνάμε τους εαυτούς μας για έξυπνους και αετονύχηδες… Αυτή η μεγάλη ιδέα θα μας φάει…

ΧΡ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ

Σαν σήμερα, 30 Αυγούστου 1948, έγινε η περίφημη «Μάχη της Δημητσάνας».

Μη ρωτήσετε να μάθετε ποιος κέρδισε.

Σε μια εμφύλια μάχη, σε μια αδελφοκτόνο μάχη, κανείς και ποτέ δεν μπορεί να βγει νικητής. 
Και οι δυο βγαίνουν ηττημένοι, νικημένοι, καθημαγμένοι…

Και μια τέτοια μάχη ήταν και η μεγάλη και λυσσώδης Μάχη της Δημητσάνας.

Εμείς, κι εγώ μικρό παιδάκι τότε,  απλά επιβιώσαμε… 
Άλλοι όμως δεν τα κατάφεραν…

Η ζωή τους, τα νιάτα τους, τα τρυφερά όνειρά τους, κατέληξαν σε ομαδικούς τάφους, σε τάφρους, σε τεράστιες λακκούβες, κάτω από τα πεύκα, στην Καλλιθέα της Δημητσάνας. 
Χωρίς σταυρό, χωρίς κερί…χωρίς λιβάνι…χωρίς αποχαιρετισμούς… Μόνο πικρά, καυτά δάκρυα, χαροκαμένων μανάδων…

Κι αυτά από μακριά…

Ο ένας αδελφός, είχε σκοτώσει τον άλλο αδελφό…

Καταραμένοι διεθνείς «σύμμαχοι» και «φίλοι»…

Καταραμένοι εγχώριοι προδότες και εφιάλτες…

Καταραμένα τα ίδια μας τα μυαλά που μας έφεραν στο επίπεδο του κτήνους.

Ο ένας αδελφός να σκοτώνει τον άλλο αδελφό…

Με τυφλό, άσβεστο, μίσος…

Με θηριώδη, αγιάτρευτη, λύσσα…

Σαν σήμερα, 30 Αυγούστου 1948, τόσα χρόνια πριν, η «Μάχη της Δημητσάνας».

Μια χαίνουσα αιώνια πληγή στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας…

Μια αιώνια ιστορία πόνου και δακρύων… 
Από εμάς… 
Τους «νικητές»… 
Από εμάς που «επιζήσαμε»…
Και που θυμόμαστε…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟYΛΟΣ

ΕΝΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

ΕΝΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

Όταν ένας  πατέρας για να κάνει τον «καλό» πατέρα δανείζεται, κάθε μήνα, απερίσκεπτα, τότε δεν είναι απλά ένας κακός, ένας κάκιστος πατέρας αλλά ένας αδίστακτος ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ Γιατί δολοφονεί το μέλλον των παιδιών του.

Υ.Γ. Ευτυχώς που οι πολιτικοί μας δεν έκαναν το ίδιο. Αλλιώς  θα είχαμε καταστραφεί….

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ

Οι μισοί  καραγκιόζηδες ανέβηκαν και πάλι  στην σκηνή κι οι άλλοι μισοί προσπαθούν να ανέβουν. Κι εμείς, από κάτω, τους χειροκροτούμε...

ΧΡ, ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
. 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ "ΣΩΤΗΡΕΣ"

Τελικά το πιο προσοδοφόρο, το πιο επικερδές και το πιο προβεβλημένο επάγγελμα είναι εκείνο του επαγγελματία "σωτήρα" του Λαού. 
Ιδίως αν είναι ένας ασήμαντος ανθρωπάκος, ουσιαστικά αγράμματος, άσχετος, τεμπελάκος , που ποτέ στην ζωή του δεν κόλλησε ένσημα... Το μόνο του "προσόν"  η τέχνη, του να πείθει και να εξαπατά αφελείς.
Αυτός ο άθλιος είναι που χρεοκοπεί μια Χώρα...Που τσακίζει ανθρώπινες αξιοπρέπειες... Που στέλνει ρημαγμένους ανθρώπους στα συσσίτια, στα χαρτόκουτα των δρόμων...Στην αυτοκτονία.
Είναι αυτός που διαπράττει το φοβερότερο έγκλημα που  μπορεί να κάνει άνθρωπος. Στραγγαλίζει το μέλλον των νέων παιδιών. 
Και για αυτό το σιχαμερό υποκείμενο  δεν υπάρχει καμιά τιμωρία. 
Αντίθετα, όταν τα τινάξει, μερικοί όμοιοί του, θα φροντίσουν να δώσουν σε πλατείες, σε πάρκα, σε λεωφόρους και σε δρόμους το όνομά του.
Για να μείνει..."αθάνατος"

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

==================================================================
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΣΗΣΗ:
Η πικρή αυτή παρατήρηση αφορά την φανταστική χώρα "ΦΕΛΛΑΔΑ" και σε καμιά περίπτωση την Ελλάδα.
Στην Ελλάδα τέτοιο επάγγελμα δεν υπάρχει. Ευτυχώς...

Η ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Κάποτε οι μαθητές του Χριστού έτυχαν της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος και από αγράμματοι μεροκαματιάρηδες έγιναν σοφοί Δάσκαλοι.
Στις μέρες μας μερικοί πολιτικοί τυγχάνουν της επιφοίτησης του Πολιτικού Πνεύματος και από ασήμαντα ανθρωπάκια της πλάκας γίνονται "σοφοί", "σοφότατοι" εξειδικευμένοι στα πάντα, Υπουργοί.
Το πρώτο ήταν θαύμα.
Το δεύτερο σκέτη απάτη....

Είπατε τίποτα;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΩΘΗΚΑΜΕ...

Όταν σε εμπιστεύεται μόλις και μετά βίας το, ας πούμε, 30%, ενώ  η συντριπτική πλειοψηφία του 70% δεν σε εμπιστεύεται και δεν σε ψηφίζει, το να κραυγάζεις, με έπαρση,  πως είσαι ο...τροπαιούχος, ο  μεγάλος νικητής που έκανε, λέει, την "ανατροπή"-κάποτε μιλούσαμε για την...Αλλαγή- προκαλεί γέλιο ή και μελαγχολία. 
Ένα είναι σίγουρο. Ή πως είχες κάνει σκασιαρχείο από το μάθημα των μαθηματικών ή πως την δημοκρατία-το πολίτευμα της πλειοψηφίας- κάπως αλλιώς το φαντάζεσαι...
Υ.Γ. Αλλά ας μην ανησυχούμε. Οι κυβερνώντες "σωτήρες" μας, πήραν, λέει, το μήνυμά μας.
Άρα, επιτέλους σωθήκαμε.... ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ!!!

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΟΜΜΑΤΑ-"ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ"

Και να, που τα κάποτε "κραταιά και μεγάλα κόμματα" έγιναν σήμερα ασήμαντα "αποκόμματα"...
Σημεία των καιρών...Και της κρίσης....

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

26/05/2014
Μια μέρα μετά την στιγμή της αλήθειας. 

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΦΕΛΛΑΔΑΣ

Στους χαλεπούς καιρούς μας μερικοί δημοσκόποι αποδείχτηκαν ξεδιάντροποι και χυδαίοι "δημοπλόκοι..."
Κάποτε οι μάσκες πέφτουν....

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ;

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

Ο διάλογος μπροστά σε τρία πιάτα κρύες φακές από το συσσίτιο της Εκκλησίας.

Ο δωδεκάχρονος μαθητής ρωτάει τον άνεργο πατέρα του.

«Πατέρα, ποια είναι αυτή η κυρία που την διαφημίζουν όλη μέρα τα κανάλια;»

«Ποια λες;»

«Να εκείνη που μοιάζει με δασκάλα.»

«Είναι μια που θέλει να μας κυβερνήσει.»

«Και γιατί θέλει να μας κυβερνήσει;»

«Δεν ξέρω παιδί μου. Μάλλον γιατί της αρέσει να κυβερνάει.»

«Κι αυτό είναι καλό;»

«Για μας δεν ξέρω, παιδί μου. Αλλά για καλό δικό της, σίγουρα.

Κανείς σχεδόν, μέχρι σήμερα, δεν ζημιώθηκε επειδή μας κυβέρνησε.»

«Και δεν μου λες;»

«Ναι;»

«Και που τα βρίσκει τα λεφτά για τόσες ακριβές διαφημίσεις;»

«Της τα δίνουν άλλοι.»

«Ποιοι πατέρα;»

«Το κόμμα.»

«Και το κόμμα που τα βρίσκει;»

«Του τα δίνει το Κράτος.»

«Και το Κράτος που τα βρίσκει πατέρα;»

«Τα παίρνει από εμάς παιδί μου… Δυστυχώς…»

«Από μας;» Ρωτά έκπληκτο.

«Ναι.»

Ο μικρός σώπασε. Έφαγε μια κουταλιά φακές, σκέφτηκε λίγο και μετά, δεν άντεξε, μίλησε.

«Συγνώμη πατέρα αλλά δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω…»

«Λέγε αγόρι μου.»

«Καλά βρε πατέρα, είστε καλά, εσείς οι μεγάλοι, που δίνετε λεφτά για μια κυρία που θέλει να κυβερνήσει ενώ εμείς πεινάμε;»

«Έτσι παιδί μου είναι η Δημοκρατία.»

«Και σε μας, πατέρα, μπορείς να μου πεις, ποιος θα δώσει δουλειά;»

Ο άνεργος πατέρας έσκυψε το κεφάλι… Κι η απολυμένη μητέρα σκούπισε ένα δάκρυ…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

19/5/2014

Υ.Γ. Αλήθεια ποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτό το παιδί που προσπαθεί να ζήσει από το συσσίτιο; Ποιος μπορεί να του πει πως αυτό δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα όλων αυτών των ανεπάγγελτων  που επαγγέλλονται τελικά τον «σωτήρα»; Ίσως δεν είναι καν προτεραιότητα, παρά μόνο το άλλοθι…

Jimmy Fontana - Χρήστος Αντωνόπουλος

"ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ"

Το μεγάλο τραγούδι του ποιητή ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ και του φίλου μου ΣΤΑΥΡΟΥ ΞΑΡΧΑΚΟΥ σήμερα είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Θα το ακούσουμε;
Θα σκεφτούμε;
Θα αντιδράσουμε;
"Μάνα μου Ελλάς."
Από την έξοχη ταινία του Κώστα Φέρρη "ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ"

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ