ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

.

Σήμαναν οι καμπάνες Χριστούγεννα.
Τυλίχτηκε στο ζεστό παλτό του,

πήρε το φανάρι του

και βγήκε βιαστικός έξω,

στον χιονισμένο δρόμο.

Ήθελε να προλάβει

τον ερχομό του μικρού Χριστού.

Στην πρώτη στροφή,

το φως του έπεσε πάνω

σε μια νεαρή μάνα

που τουρτούριζε στην άκρη του δρόμου

προσπαθώντας να ζεστάνει το μωρό της.

«Κύριε χρόνια πολλά» του είπε

και έτεινε το λιγνό της χέρι

για να ζητήσει μια βοήθεια.

Κοντοστάθηκε για μια στιγμή,

της έριξε μια ματιά,

και μετά το βλέμμα του στράφηκε

στο βάθος του δρόμου

στην πάμφωτη εκκλησία,

που τον περίμενε

με τους ύμνους και την θαλπωρή της.

«Κύριε…» Ψέλλισε δειλά.

«Κύριε…αν μπορείτε….»

Η απάντησή του ήρθε κοφτή.

«Όχι κυρά μου δεν μπορώ.

Πάω να προλάβω την γέννηση του Χριστού.»

Κι απομακρύνθηκε με γρήγορα βήματα.

Εκείνη την χρονιά, ο μικρός Χριστός

δεν γεννήθηκε στην εκκλησία.

Γεννήθηκε κι έμεινε εκεί,

στην άκρη του χιονισμένου δρόμου.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας παλιός, ας πούμε, του ραδιοφώνου