ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
Ο διάλογος μπροστά σε τρία πιάτα κρύες φακές από το συσσίτιο
της Εκκλησίας.
Ο δωδεκάχρονος μαθητής ρωτάει τον άνεργο πατέρα του.
«Πατέρα, ποια είναι αυτή η κυρία που την διαφημίζουν όλη
μέρα τα κανάλια;»
«Ποια λες;»
«Να εκείνη που μοιάζει με δασκάλα.»
«Είναι μια που θέλει να μας κυβερνήσει.»
«Και γιατί θέλει να μας κυβερνήσει;»
«Δεν ξέρω παιδί μου. Μάλλον γιατί της αρέσει να κυβερνάει.»
«Κι αυτό είναι καλό;»
«Για μας δεν ξέρω, παιδί μου. Αλλά για καλό δικό της,
σίγουρα.
Κανείς σχεδόν, μέχρι σήμερα, δεν ζημιώθηκε επειδή μας
κυβέρνησε.»
«Και δεν μου λες;»
«Ναι;»
«Και που τα βρίσκει τα λεφτά για τόσες ακριβές διαφημίσεις;»
«Της τα δίνουν άλλοι.»
«Ποιοι πατέρα;»
«Το κόμμα.»
«Και το κόμμα που τα βρίσκει;»
«Του τα δίνει το Κράτος.»
«Και το Κράτος που τα βρίσκει πατέρα;»
«Τα παίρνει από εμάς παιδί μου… Δυστυχώς…»
«Από μας;» Ρωτά έκπληκτο.
«Ναι.»
Ο μικρός σώπασε. Έφαγε μια κουταλιά φακές, σκέφτηκε λίγο και
μετά, δεν άντεξε, μίλησε.
«Συγνώμη πατέρα αλλά δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω…»
«Λέγε αγόρι μου.»
«Καλά βρε πατέρα, είστε καλά, εσείς οι μεγάλοι, που δίνετε
λεφτά για μια κυρία που θέλει να κυβερνήσει ενώ εμείς πεινάμε;»
«Έτσι παιδί μου είναι η Δημοκρατία.»
«Και σε μας, πατέρα, μπορείς να μου πεις, ποιος θα δώσει
δουλειά;»
Ο άνεργος πατέρας έσκυψε το κεφάλι… Κι η απολυμένη μητέρα
σκούπισε ένα δάκρυ…
ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
19/5/2014
Υ.Γ. Αλήθεια ποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτό το παιδί που
προσπαθεί να ζήσει από το συσσίτιο; Ποιος μπορεί να του πει πως αυτό δεν είναι
η πρώτη προτεραιότητα όλων αυτών των ανεπάγγελτων που επαγγέλλονται τελικά τον «σωτήρα»; Ίσως δεν είναι καν
προτεραιότητα, παρά μόνο το άλλοθι…
 |
| Jimmy Fontana - Χρήστος Αντωνόπουλος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου